Zdarza się, że pomimo starannej pielęgnacji drewnianej podłogi, na jej powierzchni tworzą się niewielkiej wielkości zarysowania lub ubytki. Najczęściej dotyczy to bardzo starych desek, w których osłabieniu uległy sęki. Nie oznacza to jednak, a przynajmniej nie zawsze, że taka sytuacja wymaga interwencji fachowca. W przypadku drobnych luk czy wgłębień, ich wypełnienia można dokonać samodzielnie.
Metoda uzupełniania miejsca po sęku czy też innego rodzaju niewielkiego deficytu w parkiecie zależy w głównej mierze od rozmiaru ubytku. Wyróżnić można dwa podstawowe materiały, które znakomicie spiszą się w trakcie prac wypełniających – szpachla na bazie pyłu drzewnego oraz szpachla syntetyczna. Ta pierwsza zdecydowanie lepiej spełni swoją rolę w przypadku większych dziur i uszczerbień.
Szpachla na bazie pyłu drzewnego ma ten plus, że bez większych problemów można ją barwić. Ze szpachlami syntetycznymi jest nieco większy problem. Co prawda niektórym z nich można nadać pożądany kolor, ale ingerencja w wygląd wypełnienia nierzadko powoduje więcej szkody niż pożytku.
Proces uzupełniania miejsc po sękach jest stosunkowy prosty. Na początku należy dokładnie oczyścić wypełniane miejsce, a następnie zwilżyć je wewnątrz, aby zapewnić lepszą przyczepność pyłu drzewnego lub szpachli syntetycznej. Ważne jest również, żeby powierzchnię dookoła sęku okleić taśmą malarską. Dzięki temu unikniemy niepotrzebnych zabrudzeń w trakcie wykonywania prac uzupełniających.
Sam proces nie różni się znacznie od tego, w jaki sposób niwelujemy drobne dziury czy rysy w otynkowanej ścianie. Po wypełnieniu luki i wyschnięciu materiału, miejsce przycieramy skrupulatnie papierem ściernym o drobnej granulacji. Naprawiony sęk można również zalakierować.
Należy pamiętać, że szpachla na bazie płynu drzewnego całkowite utwardzenie osiąga dopiero po około trzech tygodniach od wykonania prac. Przez ten czas powinno się unikać stuprocentowej eksploatacji naprawionego fragmentu i sąsiadujących z nim powierzchni.
